z cyklu szybki przelot przez – D jak Douglas i Ch jak Chimax…

Już tradycyjnie, nie doczekałem się jakiejkolwiek odpowiedzi od Diora (typowe i jakże profesjonalne), w sprawie mojego zapytania o próbkę Sauvage – więc by go poznać, musiałem osobiście pofatygować się do najbliższego Douglasa. Żeby nie trzymać Was w napięciu, Dior Sauvage okazał się totalną szmirą i bynajmniej to nie moja złośliwość… Łudziłem się, że pogłoski które do mnie dochodziły, to nieprawda – ale najnowszy Sauvage, to rzeczywiście banalne popłuczyny, przypominające smagniętą homeopatycznymi cytrusami wariację, na temat ultra minimalistycznego Diora Homme Cologne. Czyli zapach silący się na niewymuszony puryzm, w nieznacznie cytrusowej, umiarkowanie wylewnej, oszczędnej w nutach, konwencji nowoczesnego świeżaka.

Domyślam się, że sążniste i nieco zalatujące oldskulem wody pokroju Eau Sauvage i Sauvage Extreme, nie cieszą się wzięciem wśród mężczyzn z fryzurą rodem z Hitlerjugend, brodą jak u Bojara i obcisłych rurkach, w najmodniejszym w tym sezonie kolorze sraki. Ale to jeszcze nie powód, by przekombinować w drugą stronę – doszczętnie rujnując ponadczasowy szyk, klasę i elegancję, której synonimem u Diora, był właśnie Sauvage… Rachityczna trwałość, wątła projekcja i trywialny, ultra populistyczny bukiet, którym Demachy sili się powielanie obowiązującego kanonu… Quo Vadis Dior?, Quo Vadis Demachy?

Z kolei bardzo optymistycznie postrzegam najnowszego Bentleya z serii Infinite (nie pamiętam którego wąchałem, ale tradycyjnie wypuszczono EdT i EdP). Z początku przypomina trochę Terre Hermesa, ale ten jego geraniowo pelargoniowy kwiat, zdeklasowano i wzbogacono bodaj żonkilem/narcyzem (nie odróżniam ich wizualnie i zapachowo) i fiołkiem. W fazie dojrzałej jest bardzo powłóczysty, głęboki, słodki i wybrzmiewa iście balsamicznym wianuszkiem żywic. Z czasem robi się z niego kameralny i odrobinę zawiesisty słodziak, ale wciąż jest o kilka oktaw głośniejszy i ciekawszy od flagowca YSL. W każdym razie, będzie recenzja…

Tego samego dnia wieczorem, umówiłem się ze znajomym, w innej części Opola, na popas. O dziwo pomimo piątkowych korków, przejechałem miasto w rekordowo krótkim czasie, więc powstało około pół godzinne okienko. Dla zabicia czasu, postanowiłem odwiedzić nieco zapomnianą Galerię Opolanin i usytuowany na jej najwyższym piętrze, Chimax. Chińczycy nawet się nie kryją z masowym podrabianiem perfum znanych marek, w tej samej szacie graficznej i jedynie nieznacznie przekręconą nazwą. Rome zamiast Roma, czy Black X5 zamiast Black XS… W pierwszej chwili pomyślałem że tak jak Hebe, Rossman, czy Superpharm, mają w ofercie coś więcej niż dyskontowe podróby – więc bardzo się zdziwiłem, biorąc flakon do ręki i dokładnie czytając etykietę… Kształt i kolorystyka flakonu oraz korka, w pełni zgodna z oryginałem i jedynie przekręcona nazwa i cena, wskazuje że to nie oryginał. Oczywiście sam zapach również odbiega od oryginału, ale za niecałe 10 zł trudno oczekiwać cudu…

Rome we flakonie i korku łudząco podobnym do Romy Laury Biagiotti. Wprawdzie zapach znacznie odbiega od swego pierwowzoru (a zwłaszcza w początkowej fazie, ale za to później pachnie całkiem nieźle) – ale to wciąż szok, zważywszy że kosztuje uwaga, 9 zł z groszami, za 100 ml… Oczywiście jestem wrogiem kupowania podróbek i produktów alternatywnych (czyli mniej ewidentnych podróbek, które dzięki kulawemu prawu, można sprzedawać legalnie), więc powyższe proszę potraktować jako ciekawostkę. Swoją drogą ~10 zł za 100 ml perfum to taniocha, ale tu warto mieć na uwadze, że realny koszt wytworzenia oryginalnej i pełnowartościowej flaszki od markowego producenta, często również oscyluje wokół tej kwoty… :)