Próchnik – Gryf, Grot i Grom, czyli Polacy nie gęsi i własne perfumy wytwarzają…

Jestem naprawdę dumny (jako Polak i patriota), że mam sposobność opisać aż trzy pachnidła – sygnowane przez nasz rodzimy, dom mody Próchnik. Oczywiście mamy jeszcze Bytom, Mohito (szyją dla Pań), Vistulę (W.Kruk i Wólczanka) oraz Wittchen. A także min. Reserved, Big Star, Diverse i 4F, ale dziś skupimy się na ofercie marki, szyjącej odzież, którą chciałby nosić mężczyzna elegancki dość i konserwatywny, odnośnie doboru konfekcji. W dzisiejszych czasach, zdominowanych przez tanią masówkę i import ze wschodu – rdzennie polskie marki odzieżowe, to coś co naprawdę cieszy i buduje. Aż serce rośnie, że mamy swój odpowiednik Diora i Armaniego i nie śmiejcie się… Gdyby pozwolić naszym markom zaistnieć i konkurować na świecie (my mieliśmy Rozbiory, wyniszczającą II Wojnę i 50 lat komuny), wpakować kupę kasy w marketing – nasze marki, też byłyby wymieniane jednym tchem obok Versace, Prada, Gucci, YSL, Hugo Boss, Burberry i Toma Forda. Bo niby czemu nie, wszak dla mnie liczy się jakość, a nie rozpoznawalność…

zdjęcie ilustrujące kolekcję, inspirowaną Cichociemnymi

Ale zacznijmy od początku, czyli skąd się wziął ten wpis. Modą interesuję się średnio, celowo i z premedytacją za nią nie nadążam – ignoruję ją, a nawet świadomie bojkotuję. Ale są takie okazje i okoliczności, gdzie dresy i jeansy to za mało. Gdy trzeba czegoś eleganckiego, klasycznego i bardziej formalnego – sięgamy po garnitur, czasem marynarkę. Ponieważ ostatnio zauważalnie zmieniła mi się „masa całkowita„, kilka tygodni temu zacząłem rozglądać się, w poszukiwaniu nowego garniaka. Jako, że jestem bardzo zadowolony z koszul Wólczanki, postanowiłem sprawdzić, czy nie czyją czasem garniturów, ale nie. Odpaliłem internety i bingo!. Trafiłem na polskiego Próchnika, markę założoną w 1948 roku i nazwaną na część Adama Feliksa Próchnika. Marka jest mi znana ze słyszenia, ale szczerze powiedziawszy, nigdy nie zagłębiałem się w jej historię oraz biografię człowieka, którego nazwisko nosi. Przyznam, że nie miałem świadomości kim był nieślubny syn Ignacego Daszyńskiego (tak ten Daszyński), ale sądzę, że warto o tym napomknąć. Dziś marka Próchnik z dumą nawiązuje do tradycji obronności oraz hołduje i kultywuje pamięć o narodowych bohaterach i patriotach (Cichociemni), a wymownym logiem firmy jest Krzyż Walecznych. Wzruszyłem się, ale dobrze wiedzieć, że na naszym rodzimym podwórku – wciąż są polskie marki, które z dumą tę polskość podkreślają…

Krzyż Walecznych, odznaczenie, Order Zasługi RP

Adam Feliks Próchnik

Wybaczcie mi tego przydługiego offtopa, ale uważam że o takich firmach i faktach, warto mówić i przypominać. Więc jeśli będziecie chcieli wydać swoje ciężko zarobione pieniądze na garnitur, zamiast kupować marynarkę np. Zary – pomyślcie czy nie nabyć produktu od polskiej marki, przynajmniej te pieniądze zostaną w kraju… Garnitury garniturami, ale okazało się, że Próchnik oferuje również perfumy!. Szczególnie ujęły mnie ich opisy, bez górnolotnych bzdetów i aktów strzelistych, o pierdach jednorożca i niewidomych zakonnicach – natomiast zawierające krótkie i rzeczowe info, czym dany zapach był inspirowany lub komu jest dedykowany. Zamiast peanów i aktów strzelistych, prosta i konkretna informacja – iż nazwa danego zapachu nawiązuje do nazwiska wybitnego dowódcy, czy nazwy okrętu. Niby nic szczególnego, ale aż mnie ścisnęło w dołku, że pamiętają… Ciekawość i skażenie zawodowe dało o sobie znać, więc postawiłem skrobnąć maila z prośbą o próbki, a reszty zapewne już się domyślacie… Próchnik ma w ofercie więcej zapachów, ale moja uwaga skupiła się na ich post patriotycznych trojaczkach Gryf, Grot i Grom. Ich skrócona segmentacja jest równie krótka i przejrzysta, co ich nazwy:

Gryf – to lekki świeżak, z delikatną nutą morsko mydlaną,

Grot – to ciepły i bardzo klasyczny casualowiec,

Grom – to intrygująca, drzewno piżmowa kompozycja na wieczór,

Od razu powiem, że to nie jest górnolotna i wymuskana nisza – ale trudno odmówić tym prostym i bardzo dyskretnym zapachom uroku – i co czuć, niewymuszonej elegancji. Ich dyskrecja, oszczędność i kameralność może i będzie wywoływać pewien niedosyt – ale poniekąd jest zgodna, zarówno z obowiązującym trendem na powściągliwy minimalizm, jak i kanonami perfumeryjnego savoir vivre (gdzie mniej i ciszej, znaczy lepiej). Wprawdzie za wyjątkiem Gromu, pozostałe nie wnoszą sobą nic nowego – za to mają bardzo przyzwoite parametry użytkowe oraz tworzą uniwersalną i wzajemnie, wysoce komplementarną ofertę. Projektują całkiem okazale i cechuje je naprawdę dobra trwałość, a przy tym nie męczą, nie narzucają się, nie duszą. Cała trójka jest bardzo dyskretna i akuratna, tworząc wokół nosiciela zachowawczą, ale bardzo przyjemną aurę – więc nie trzeba się zastanawiać, czy nasz zapach będzie pasował, męczył lub przeszkadzał. Ta ich zachowawczość, to z jednej strony wada, ale i zaleta – bo którego by nie użyć, albo którego by komuś nie podarować, efekt zawsze będzie pozytywny. Nie chcę abyście pomyśleli, że Próchnika faworyzuję, jestem stronniczy, albo popełniłem chałturę – po prostu oceniam ich perfumy przez pryzmat dodatku do krawata czy garnituru. Akcesorium, takie samo jak pasek, czy neseser – stworzone komplementarnie, dla uzupełnienia oferty. Zresztą czym innym są perfumy od Hugo Bossa, Diora, Prady, Armaniego czy Versace?…

GRYF

„Nazwa GRYF została nadana na cześć stawiacza min ORP GRYF, największego bojowego okrętu Marynarki Wojennej II RP. Wyprodukowany we Francji, stanowił część polskiej floty w latach 1938 – 1939.” (cyt. za dossier Próchnik)

Nie bawiąc się w dorabianie szumnej ideologii – jest to najzwyklejszy świeżak, jakich na rynku wiele. Jego największym atutem jest lekkość i finezja, z jaką wyartykułowano jego klasyczny, ozonowo morski bukiet, z domieszką subtelnych ziół w tle. Jest naprawdę dyskretny, więc jeśli spodziewacie się pogromu via Armani Acqua di Gio lub Bvlgari Aqua – spokojnie, żaden żywy organizm od kontaktu z Wami nie umrze, ani nikt nie pomyśli, że natarliście skórę ordynarną kostką WC. Jest na tyle delikatny i dyskretny, że nie będzie męczył nawet w upały, no i co najważniejsze – nie zaciąga zastajałym i stęchłym bajorem. Jego „wodnistość” (z czasem wysoce drzewna), przejawia się nie tylko tematyką samej kompozycji, ale i stylem kreacji. Jest naprawdę lekki, subtelny, wręcz rozmyty i umowny, w epatowaniu swym świeżym bukietem. Otwarcie zawiera delikatny akcent cytrusowy (raczej niezidentyfikowany), jak zwykle ulotny, ale bobu tonka nijak w żadnej fazie nie zwietrzyłem. Zresztą to nie pierwszy raz, gdy deklarowany wykaz nut, rozmija się z rzeczywistością, więc nie jestem specjalnie zdziwiony. Tym niemniej odniosłem wrażenie, że bukiet Gryfu, w pewnym stopniu jest lustrzanym odbiciem Grota – albowiem też wybrzmiewa rozmarynem, kardamonem i sandałowcem, acz w nader kameralnym i wysoce powściągliwym ujęciu. Zupełnie jakby zapach ledwie muśnięto tymi jakże zwykle nośnymi i esencjonalnymi ingrediencjami, aby jedynie nadać nimi ciepła kolorytu, równoważąc dość chłodny charakter kompozycji. Całości dopełniają równie oszczędne, acz mimo wszystko bardzo czytelne akcenty ozonowo piżmowo drzewne – więc jako całość broni się spójnością, choć bez rewolucji. Gryf to bardzo poprawne pachnidło, ale zwyczajne i mające na rynku bardzo liczną konkurencję. To co go wyróżnia, to lekkość i niewymuszony polot, pasujący zarówno do letniego garnituru oraz koszulki polo, podczas wakacyjnego spaceru po plaży. Najbardziej przypomina mi drzewno morskiego Bvlgari Acqua Amara, acz jest od niego jeszcze delikatniejszy.

Skład: cytryna, drzewo sandałowe, kardamon, rozmaryn, fasola tonka,

GROT

„Nazwa GROT został zaczerpnięta od pseudonimu, jakim posługiwał się generał Stefan Rowecki, komendant główny Armii Krajowej (dowódca Sił Zbrojnych w Kraju) i generał dywizji Wojska Polskiego, wybitny strateg i legenda AK.” (cyt. za dossier Próchnik)

Tu również nie ma rewolucji, ot casualowiec jakich wiele, ale miło i długo łechce nozdrza swym ciepłym, umiarkowanie wylewnym i powłóczystym połączeniem przypraw (rozmaryn, kardamon) i sandałowca. No ile można, zapytacie – i słusznie, bo wątek ten jest eksploatowany i powielany przez wielu producentów perfum, ale nie ma co się dziwić. To połączenie robi wrażenie i zawsze się sprawdza (sprzedaje) – więc nie dziwota, że również Próchnik postanowił zaprząc rozmarynowo kardamonowo sandałowe woły, do swego powozu. Tego rodzaju zapach ma w ofercie Hugo Boss (The Scent, Soul, Bottled Sport), Armani (Eau de Aromes, Code Sport), Beckham (Classic), Bentley (Azure), Azzaro (Chrome), Bvlgari (Man), Loewe (Solo), Roberto Cavalli (Just Cavalli), Dolce & Gabbana (The One Sport), Dunhill (Pursuit), Pollice (The Sinner), Paco Rabanne (Pour Homme), Zirh (Curduroy), Yves Rocher (Transat) i Christopher Columbus (1492), acz jest o co najmniej kilka oktaw dyskretniejszy i mniej nadpobudliwy, niż najdonośniejsze z powyższych. Sandałowiec i aromatyczne przyprawy, potrafią nieźle zmęczyć – chyba, że tak jak tu, zaserwować je lekko, oszczędnie i z dużym wyczuciem. Bez wodotrysków, bez skłonności do narzucania się, lekko, całkiem czytelnie i z fasonem. Ze względu na ogromną konkurencję, ciężko będzie się przebić tym perfumom, bo począwszy od Mexxa, poprzez najbardziej rozpoznawalny mainstream – wszyscy mają w swej ofercie coś podobnego lub podobnie zaaranżowanego. Początkowo jest dość żywy i rześki, jest dość esencjonalny i bardzo przy tym ciepły, zaś w fazie dojrzałej staje się neutralny i dość purystyczny. Drewno, nuty piżmowe i odrobina przyprawowo ziołowej wytrawności, przydają brzmieniu klasycznej i niewymuszonej męskości. Zapach choć koszmarnie wtórny i oklepany – jest subtelny, męski i bardzo długo wybrzmiewa, miłym dla nosa, ciepłym połączeniem ambry i sandałowca.

Skład: Drzewo cedrowe, wanilia, pelargonia, ambra, tytoń, lawenda, rozmaryn,

GROM

„GROM swoją nazwę zawdzięcza niszczycielowi ORP GROM pełniącemu służbę w Marynarce Wojennej RP w latach 1937–1940 i dowodzonemu kolejno przez kmdr por. Stanisława Hryniewieckiego oraz kmdr ppor. Aleksandra Hulewicza.” (cyt. za dossier Próchnik)

No i na sam koniec gwóźdź programu, w postaci nader intrygującego oraz diabelnie przyjemnego Gromu. Zapach jest zaskakująco oryginalny i nie znam w świecie perfum precedensu, z którym można by go bezpośrednio zestawić. To znaczy w pierwszych minutach od aplikacji, może się kojarzyć z genialnym Gucci Pour Homme – ale po kilku minutach, gubi tę jego kadzidlano korzenną aurę – redukując się do dużo prostszej, acz szalenie pociągającej postaci. Moim zdaniem to najlepsza, najpiękniejsza i absolutnie niepowtarzalna kompozycja w całej kolekcji.

Grom jak słusznie zauważył mój kolega Tomasz, ma w sobie coś z popiołu dogasającego ogniska. Ten suchy, pylisty, łykowato ostowaty, pudrowy i popielisty niuans, ten sam który znajdziecie w sercu wspomnianego Gucci PH, Dior Homme, Balmain Carbone, Azarro Visit, Beckham Homme oraz Bvlgari Man i Man Extreme. Czuć w nim tę specyficzną, niemiłosiernie suchą nutę drzewną, którą pachnie ołówek, popiół, suche wióry cedrowe, szałwia i białe piżmo. Naprawdę trudno określić i jednoznacznie zdefiniować ten niuans, ale robi naprawdę przyjemne i zaskakujące wrażenie. Oficjalnie jest mowa o papirusie, choć prawdopodobnie chodzi, o doskonale go emulujący cypriol. Ale mimo wszystko, próżno szukać perfum bardziej ociekających (w takim stężeniu), tą rzadko stosowaną w roli głównej, nutą. Zapach sprawia wrażenie piżmowo pudrowo drzewnego, wysoce purystycznego – wręcz płaskiego i przesadnie utemperowanego, ale jakie wrażenie robi ta jego powściągliwość i oszczędność… Ponadto czuć tu lekkie nuty balsamiczno żywiczno skórzane, w iście homeopatycznej domieszce – a przydające słodyczy, która jedynie muska, tę ultra delikatną, symbolicznie wytrawną goryczkę liścia bobkowego i nieco pudrowe połączenie cypriolu z irysem i imbirem. Z ich połączenia wyszło na wskroś dyskretne, szlachetne i szalenie intrygujące swą odmiennością pachnidło – nieznacznie tylko zmiękczone balsamicznymi żywicami, tak dla smaku i równowagi. O ile w fazie serca wydaje się szorstki, suchy i ołówkowo pudrowy, z czasem zaczyna się ocieplać, zmiękczony dodatkiem wspomnianych bliżej niezidentyfikowanych akcentów balsamicznych i benzoesem. A przy tym jest lekki, dyskretny i bardzo elegancki – prezentując przy tym dość dobre parametry użytkowe (trwałość 6-8 godzin). Ze względu na krój, to zapach ewidentnie na wieczór lub oficjalną okazję i w sumie ten najbardziej przypadł mi do gustu swym wyszukanym, kameralnym oraz szalenie intrygującym bukietem. Jak dla mnie bomba…

Skład:  Biały pieprz, różowy laur, imbir, drzewo papirusa, irys, wetiwer, ambra, białe kadzidło, skóra,

Epilog:

Próżno o Gryfie, Grocie i Gromie szukać informacji na Basenotes, czy rodzimej Fragrantice, a szkoda… O ile pierwsze dwa niczym szczególnym się nie wyróżniają, ot kolejny purystyczny świeżak i klasyczny casualowiec – o tyle Grom jest naprawdę zacnym, przyjemnym i szalenie pociągającym pachnidłem, nad którym warto zawiesić nos. Mocno wybija się ponad przeciętność, sztampę i obowiązujące trendy – wciąż pozostając dyskretnym, szykownym, nowoczesnym i diabelnie oryginalnym pachnidłem. Ten zapach może bez kompleksów powalczyć o nosy, na całym świecie. Jest na tyle wyważony, iż wstrzeli się w gusta klientów, o zarówno mniej lub bardziej wyrobionych nosach – więc żałuję, że Próchnik nie sprzedaje jego próbek, bo Grom robi naprawdę piorunujące wrażenie…