Na początek dobra wiadomość dla miłośników Aziyade od Parfum d’Empire – pędzla, tfu blotera mistrza Corticchiato… L’Enfant Terrible są do Aziyade bardzo podobne, a jednocześnie są mniej wylewne, słodkie i orientalnie przepyszne, przez co część panów miała przed ich używaniem opory – obawiając się, że będą pachnieć zbyt kobieco… niesłusznie, bo o tym czy jest się postrzeganym jako mężczyzna decyduje nie krój noszonych perfum, a całokształt osoby – ze szczególnym naciskiem na osobowość nosiciela… jednakże jeśli jesteś fanem mega obcisłych rurek, apaszek i do kompletu nosisz męską torebkę – obawiam się, że takiej stylówie, męskiego pierwiastka nie przysporzy nawet legendarny Kouros…
L’Enfant Terrible rozkwita na skórze natychmiast i pełną piersią – za sprawą apetycznego, wyraźnie osadzonego w klimacie gourmand miksu owoców i lekko ujętych przypraw… część z nich jest suszona, inne poddano kandyzacji, a część zachowała swą zniewalającą świeżość (która bardzo istotnie udziela się nastrojowi tych szalenie przyjemnych w noszeniu perfum)… upojna słodycz wszelkiej maści owoców dosłownie oplata sobą nosiciela, ale nie jest tak wylewna i rozwiązła jak ocierająca się o klimaty orientalno buduarowe Aziyade… Jovoy wypada pod tym względem skromniej, jest też nieco bardziej oszczędny pod względem projekcji – ale niewątpliwie w początkowej fazie, są do siebie uderzająco podobne…
W sumie detal, który je najbardziej od siebie wyróżnia, to wyraźnie wybijający się na pierwszy plan, już po kilku minutach od aplikacji sandałowiec, którego wyczuwalna obecność przełamuje owocowy monolit – nadając kompozycji zdecydowanego, męskiego pierwiastka… o ile Aziyade można było zarzucić iż zbytnio pochyla się w stronę Venus, L’Enfant Terrible zachowuje rasowo neutralny balans w aspekcie seksualności tych perfum… dopiero w fazie pełnego rozkwitu, około godziny, półtorej można zauważyć poważniejsze odstępstwa od podążania za kanonem Aziyade – które niemal do końca wybrzmiewa owocową słodyczą, gdy Jovoy zmienia barwy z owocowych, na drzewne…
Najbardziej zmartwiła mnie jednak trwałość tych perfum, bo co du dużo mówić – w porównaniu z księżniczką Aziyade, te 5-6 godzin względnej bytności to niewiele (zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę cenę obu pachnideł) jak na niszę z tej półki… szczególnie iż bukiet z czasem, zostaje zredukowany do dość lakonicznego i blisko skórnego (choć przyjemnie ciepłego) drzewnego schyłku – który okazał się swoistą, pierwszą rysą na lakierze (posiadacze nowych samochodów wiedzą do czego piję) na niczym nie zmąconym wizerunku marki, który w sobie pielęgnowałem…
Powściągliwy i delikatny, drzewno ambrowy finisz – choć przyjemny i bardzo na miejscu dla większości kompozycji, tu bardzo mnie rozczarował… głównie w kontekście zbytniego kontrastu, pomiędzy obfitym, wypełnionym bliskowschodnim rozmachem otwarciem i środkiem – pełnych ociekających słodyczą kandyzowanych owoców, przyprószonych odrobiną równie orientalnych przypraw (muszkat, cynamon i kminek) i dopełnionych subtelnie otulającym, niewspółmiernie cichym drzewnym finiszem… jak na klona kultowego w pewnych kręgach Aziyade i potencjał marki Jovoy – efekt końcowy wypada nie tyleż nieudolnie co skromnie… ale nie wątpię, że po tę wyczuwalnie wzbogaconą sandałowcem odsłonę “Aziyade“, o wiele chętniej sięgną panowie…
2011
Jacques Flori
Głowa: nuty zielone, gałka muszkatołowa, kolendra, kminek,
Serce: drzewo sandałowe, cedr Virginia, daktyle, pomarańcza,
Baza: piżmo,
Tagged: apetyczne i słodkie perfumy, Aziyade, blog o perfumach, cedr Virginia, cynamon, daktyle, drzewo sandałowe, gałka muszkatołowa, Jovoy Paris, kandyzowane owoce, kminek, kolendra, L’Enfant Terrible, nuty zielone, o perfumach, opis perfum, perfumowy blog, perfumy, perfumy męskie, perfumy pachnące kandyzowanymi i suszonymi owocami, perfumy podobne do Parfum d'Empira Aziyade, perfumy z owocami i drewnem sandałowym, piżmo, pomarańcza, recenzja perfum, recenzje perfum...
