Jak dotąd moja świadomość istnienia i zainteresowanie marką Iceberg (ang. góra lodowa), oscylowało na poziomie śledzenia losów kry lodowej, dryfującej po morzu północnym. Ale na szczęście ten zapach to nie kra, a najprawdziwszy wierzchołek góry lodowej – i to tam, gdzie żaden kapitan transatlantyku jej się nie spodziewał. O ile asekuracyjna, lakoniczna i pozbawiona wyrazu seria 74 pachnie tak bardzo nijako, że jak dotąd nie pokusiłem się o ich recenzję – to niemal w ogóle nieznany Iceberg Man, już jak najbardziej na takową zasługuje. I to pomimo faktu, iż garściami czerpie treść od innego wielkiego zapachu, choć dla odmiany bardzo znanego i uwielbianego.
Roma Uomo od Laury Biagiotti porywa i zniewala mężczyzn oraz kobiety na całym świecie, swym specyficznym, niemiłosiernie finezyjnym i diabelnie przyjemnym ujęciem słodyczy. Słodyczy tak miękkiej, finezyjnej, szlachetnej, wysmakowanej, otulającej i zniewalającej – iż nie dziwota, że ten włoski pacyfikator aka rozpinacz staników i przełamywacz niewieścich oporów, porywa sobą już drugie pokolenie klientów. Co tu owijać w bawełnę, to piękny kawał pachnidła, a Iceberg Man pachnie niemal identycznie co Roma od Laury Biagiotti. Iceberg Man to zrzynka, ale doprawdy równie wdzięczna i urocza, co Roma per Uomo z 1995 roku.
Początek Iceberg Man ma lekki, niepozorny, niezobowiązujący i absolutnie bezstresowy i jak się okazuje, zaczyna się tak jak kończy, choć moim zdaniem otwarcie niepotrzebnie pobrudzono syntetyczno cukierkową nutą cytrusową, którą spokojnie można by sobie podarować – bo tylko przeszkadza w kontemplacji tego co za nią. Ta zdawać by się mogło banalna słodycz, to istota i danie główne całej kompozycji. Słodycz lekka i niepozorna, ale tak piękna, upajająca, pociągająca i wciągająca swą niesamowitą, wręcz nadprzyrodzoną głębią i ponadprzeciętną urodą, że aż serce truchleje z zachwytu. To ta sama konwencja, krój i forma, co u Biagiotti, a chwilami Iceberg pachnie Romą wręcz dosłownie.
Roma to perfumy łagodne i pełne wdzięku, ale tak bardzo swoiste że nie sposób tych perfum zapomnieć. Niby słodkie, dla niektórych aż za bardzo i niewiele w tej słodyczy życia, ale podobnie jak miód ma swoich przeciwników i zwolenników. Tutejsza słodycz też zaciąga lekko miodową, powłóczystą słodyczą, którą zmiękczono i złagodzono miękkością żywic balsamicznych, na których co czuć, nie oszczędzano. Nie tylko chwilami można się tu pławić w klimatach galbanum, bursztynu, benzoesu i styraksu, których jowialne oblicza umilają chwile delektowania się tą niepozorną mgiełką, zamkniętą we flakonie stylizowanym na ten od Lancome Hypnose. Całości dopełnia łagodne tchnienie paczuli, potraktowanej i ukazanej na tę samą modłę co u Le Labo Patchouli 24, więc zapewniam, że jest nad czym pochylić nos.
Niezbyt często zdarza mi się opisywać kopie i zapachy inspirowane (a kolokwialnie rzecz ujmując, perfidne zrzynki), które swą finezją i poziomem wykonania dorównują i mogą konkurować ze swym słynnym protoplastą. Iceberg to marka słabo znana, a i sam zapach jest tak równie rzadki co wielkie zlodowacenie – iż aby pomóc Wam w jego poznaniu, zdecydowałem się nagiąć zasadę nie reklamowania promocji w perfumeriach i napomknąć, że w pewnej sieci drogerii na literę R, można aktualnie spotkać ich tester. Jeśli więc szukacie jedynie ździebko lżejszego (w kontekście projekcji i trwałości również) zamiennia dla Romy Uomo, albo chwilowo Was na nią nie stać – oto jej godny i równie zniewalający zamiennik.
rok powstania: 2005
trwałość: bardzo dobra
projekcja: bardzo dobra
Głowa: cytryna, czarny pieprz, gałka muszkatołowa,
Serce: lawenda, geranium i labdanum,
Baza: żywica bursztynowa, benzoes, cedr, styraks, drzewo sandałowe, paczula,
Tagged: benzoes, blog o perfumach, cedr, cytryna, czarny pieprz, drzewo sandałowe, gałka muszkatołowa, geranium i labdanum, lawenda, o perfumach, opis perfum, paczula, perfumowy blog, perfumy, perfumy męskie, perfumy podobne do Roma Laury Biagiotti, przepiękne i delikatne perfumy z nutką słodyczy i żywic, recenzja perfum, recenzje perfum..., styraks, żywica bursztynowa
