Dziś obiecałem sobie, że nie będę się nad Guerlain pastwił, no może troszeczkę. Zapach jest co najmniej osobliwy, niby teoretycznie i w praktyce jest koloński (dominują w nim ujęte na ultra nowoczesną i arcy awangardową modłę, cytrusy), ale jest przy tym równie przekonywujący co Nergal, w roli nawróconego kreacjonisty… Nie potrafię pojąć (no dobra potrafię) jak koleś (Thierry Wasser), który popełnił GENIALNE Guerlain Homme i L’eau Boisee – mógł spłodzić chałturę pokroju Guerlain Ideal i „osobliwego” Ideal Cologne. No dobra, pracował pod presją, kazali mu i w ogóle po premierze tych perfum, pozdejmował w domu wszystkie lustra, obawiając się poważnego zacięcia przy goleniu brzytwą. Niech zgadnę, następny będzie Guerlain Ideal Intense, czy Extreme? :)
Coś mi się wydaje, że Guerlain małymi krokami sonduje i testuje, na ile może sobie pozwolić. Ta marka to ikona niedoścignionej jakości i kunsztu w perfumiarstwie, więc ich nagły zwrot w stronę populistycznego mainstreamu, po prostu mnie zniesmaczył. To trochę dziwne, że porwali się na wątek koloński, gdy teraz cały świat przerzucił się na Intense i Extreme, a przecież seria Ideal to taki sam przejaw koniunkturalnego populizmu w perfumiarstwie, co seria L’Homme u YSL, Guilty u Gucci, 212, u Herrery, Code u Armaniego, Bottled u Hugo Bossa i L.12.12 u Lacoste. Jest też Roma u Biagiotti, Aqua u Bvlgari i Homme u Diora, ale te to zupełnie inny level perfumiarstwa. I coś czuję że rodzina Ideal będzie takim poligonem doświadczalnym, za pomocą którego Guerlain wysonduje sobie – czy bardziej im się opłaci nadal tworzyć dzieła sztuki, czy też więcej zarobią na sygnowaniu masówki?.
Wprawdzie wykaz nut wskazuje na pomarańczę, ale ja się będę upierał że czuję tu yuzu. To owszem też cytrus, ale bardzo specyficzny i osobliwy (znów z rozmysłem użyłem tego słowa), nuta z rodzaju love or hate, czyli albo ktoś polubi jej specyficzne brzmienie, albo je znienawidzi od pierwszego niucha. Pierwszy raz spotkałem się z tym składnikiem w Yuzu Fu od Parfum d’Empire, gdzie jest to nuta wiodąca, bo i sam zapach ma charakter monolitu poświęconego temu konkretnie brzmieniu. Początkowo sądziłem, że to dziwne brzmienie jest efektem „ciężkiej ręki” Marca Antoine Corticchiato, ale nie. Widać yuzu naprawdę tak dziwnie pachnie i tę samą specyficzną woń odnajduję też w brzmieniu Ideal Cologne. Ale wykaz nut tak jak papier zniesie wszystko – więc skoro ktoś sobie napisał pomarańcz i neroli, to ja sobie napiszę yuzu (które tu czuję) i basta!. :)
Owszem są tu grejpfrut i bergamotka, ale ta specyficzna goryczka towarzysząca sercu tych perfum bynajmniej do bergamotki i innego cytrusa nie należy. Gorzkie bywa też neroli, ale nie sądzę by ktoś celowo chlastał je i udziwniał, doprowadzając je w efekcie do tak wynaturzonej postaci. W każdym razie zapach przypomina swym dość purystycznym i surowym krojem inne Cologne – a konkretnie to od Diora (Dior Homme Cologne anno 2013). Wprawdzie interpretacji Diora* szczerze nie znoszę, a i ta od Guerlain niespecjalnie mi się podoba – ale mimo wszystko uważam ją za bardziej udaną wariację (bardzo przy tym nowoczesną) na temat wody kolońskiej. Guerlain Ideal Cologne, pomimo iż osnuty wybitnie na cytrusach, nie jest ani przesadnie soczysty, świeży i cytrusowy, jest również umiarkowanie nośny. Projekcję ma mocno przygaszoną, dyskretną i powściągliwą i gdyby nie wspomniane neroli i lakoniczna vetivera, prawdopodobnie kończyłby szybciej, niż napalony gimnazjalista.
*moim zdaniem, ta genetyczna pomyłka, bękart i nieporozumienie kalające nieposzlakowaną serię Homme, nie powinno w ogóle opuścić pracowni Demachy…
A teraz sensacyjna wiadomość! Rzeczywiście jest tu migdał, którego subtelna, mleczno orzechowa nutka, ujawnia się w początkowej fazie akordu bazy. To jeden z nielicznych przykładów perfum, gdzie rzeczywiście udało mi się wyłuszczyć ów (zwykle homeopatyczno mistyczny) składnik – ale w końcu to Guerlain, które poniekąd słynie z jakości używanych do produkcji perfum ingrediencji. Tyle, że dość skutecznie przesłania go irytująco snujący się niemal od samego otwarcia akord „cytrusowy” z owym osobliwym i męczącym „yuzu” na czele. Na szczęście w tej fazie (2-3 godziny od aplikacji) Ideal Cologne pachnie naprawdę delikatnie i dość blisko skórnie, więc nie miałem myśli samobójczych… Szczerze powiedziawszy niezbyt mi się podoba ta nowomodna, bardzo nowoczesna koncepcja „cologne„, a i sam zapach nie powala parametrami, ani szczególnie pociągającym, miłym i łatwym bukietem. Naprawdę trzeba być fanem chłodnego puryzmu i nonkonformistą, by z rozmysłem sięgnąć po te perfumy. Coś czuję, że Guerlain mocno się tu przeliczy, tym razem siląc się na oryginalność – w kategorii nastawionej na kreowanie z definicji, lekkostrawnego mainstreamu. Ideal Cologne jest tak awangardowy i oryginalny, że aż trudny.
p.s. żeby nie było, bo podsumowanie wpisu wyszło mi dość hermetyczne…
To naprawdę nie są złe perfumy, są po prostu osobliwe, dziwne i dość trudne – zwłaszcza, że w tej kategorii zapachowej (postrzeganej jako bardzo tradycyjnie) nikt nie spodziewa się rewolucji i awangardy w kreacji. Z jednej strony punt dla Guerlain za oryginalność i inwencję (nie zrobili kolejnego banalnego świeżaka), ale w moim odczuciu trochę przestrzelili. Można powiedzieć, że starali się odświeżyć i odmłodzić tę lekko skostniałą i „trącącą dziadem” konwencję – ale nawet wśród ludzi młodych (a domyślam się, że w ten target Guerlain celuje linią Ideal) klienci szukają czegoś miłego, lekkiego i przyjemnego. Żeby to ująć bardziej obrazowo, wyobraźcie sobie, że ktoś wysyła na konkurs np. Eurowizji naszego Czesława Mozila. Niby tworzy ambitne i błyskotliwe teksty, ale kto to tam zrozumie i doceni?.
rok powstania: 2015
nos: Thierry Wasser
projekcja: umiarkowana i później powściągliwa
trwałość: jak na standardy Guerlain, nikła
Głowa: pomarańcza, bergamotka, grejpfrut, różowy pieprz,
Serce: migdał, neroli,
Baza: wetyweria, białe piżmo,
